Bugün 250. Km’yi tamamladığım yerden sizlere bu yazıyı ulaştırıyorum. Yürüyüş maceramın 9. Yılı ve yaklaşık 4250 küsürüncü kilometresi. Bir yerden sonra saymayı hesaplamayı bırakmakla birlikte aklımın bir köşesinde rakamları tutmayı seviyorum.
İnsanın hızlanmak için elinden geleni yaptığı bu çağda, yürüyerek kasabaları şehirleri dağları aşarken, bir protestonun içinde yer aldığımı düşünmeden edemiyorum. Nitekim rakamlara tutunmayı tam da bu yüzden seviyorum.
İnsanın kendini arama yolculuğunda sonsuz bir çaba bulurken, her defasında bu çabanın ne kadar da basit ve sıradan olduğunu gözlemliyorum. Basit ve sıradan derken hafife aldığım düşünülmesin, spiritüel olana kutsiyet yüklemiyorum yalnızca. İnsanın insan olduğunun her daim altını çizerken, insanlığın bazı şeylerden vazgeçmeyeceğini de görüyorum. Belki de bu yüzden arıyoruz, kendimizi bir yerlerde bulmaya çabalıyoruz. Kimimiz oturarak , kimimiz seremonilerde kimimiz ise yürüyerek arıyoruz.. bu arayıştan tam da bu yüzden vazgeçmiyoruz. Değişiyoruz dönüşüyoruz ama yine bildiğimiz bir yerlere varıyoruz. Çünkü insan olmak tam da bu ya.. kendi yolculuğunda kendi çukuruna düşmek.. zihinin dehlizlerinde boğulurken kavuştuğu suya ve yatağa mutlu olan bizler basit organizmalar. Yürümeyi bu yüzden seviyorum. Nesiller boyu bir yerden bi yere varmak için gösterdiğimiz bu çaba hayatımızdan gitti gideli yattığımız yerden, yediğimiz yemekten mutlu değiliz. Ne ara sahip olmak istediklerimizle mutluluğa kavuşacağımızı düşünür olduk bilmiyorum. Ama ben vahşi, ilkel, ve küçücük şeylerden mutlu olan insanı özlüyorum, dedim ya tam da bu yüzden yürüyorum.
9 yıldır korkmuyor musun sorusuna cevap olarak “korkuyorum” yanıtını veriyorum, en çok da kendi zihnimden korkuyorum. Bu soruyu gerçekten korkanlardan mı alıyorum bilmiyorum.. çünkü ben en çok korktuğum zamanlarda yol alıyorum. Küçüldükçe büyümeye ihtiyaç duyuyorum, ihtiyaç duydukça harekete geçiyorum.
Bugün tahmini 250. Km’de yol alırken ne kadar güçlendiğimle yüzleştim kendime bedenime ayaklarıma ve yolda karşılaştığım herkese minnetle.
Buen Camino
Comments